Pyn word gedefinieer as 'n onaangename, subjektiewe sensoriese en emosionele ervaring wat verband hou met werklike Of potensiële weefselskade. Pyn word verder verdeel in akute (nociceptive) en neuropatiese (chroniese) pyn. Akute pyn word veroorsaak deur stimulasie van nociceptive reseptore en word aangedryf deur middel van ongelaaide senuweebane, terwyl chroniese pyn dikwels gepaard gaan met neurale oorgevoeligheid as gevolg van skade aan neurale strukture. Akute pyn reageer dikwels goed op die opioïede, terwyl chroniese pyn dikwels sleg reageer op hierdie middels, wat hoër dosisse benodig. In kliniese situasies, kan pyn  nie willekeurig gestop word nie, en die betekenis van die sensasie en die mate van ongemak oorsake word grootliks beïnvloed deur die individu se vorige ervarings en die huidige verwagtinge.

Mense ervaar pyn verskillend omdat elke persoon se sensitiwiteit vir hierdie reseptore verskil. Faktore wat sensitiwiteit verskille kan veroorsaak sluit in vorige ervarings met pyn, geneesmiddelmisbruik, emosionele toestand, ens.

Medikasie vir pyn word in beide vorme van pyn toegedien volgens die WGO se trappe. Matige pyn word behandel met nie-opioiede en soos mens by die trappe op beweeg word swak opioiede en dan sterk opioede bygevoeg.