Dit is ‘n genetiese deffek wat lei tot vermindering van sekresies in organe waarvan nie lugweë die meeste aangetas word. Die mukus sekresie is dik en taai en dus ‘n goeie plek vir bakteriële infeksies om te ontstaan. Hierdie infeksies gee aanleiding tot chemotakse van neutrofiele na lugweë wat dan ook d.m.v disintegrasie DNS in die mucus gaan deponeer. Die deponering veroorsaak dat die mukus nog dikker en taaier word en so ontstaan daar net weer infeksie. Dornase-alfa (rhDnaseI) gaan die eksrasellulêre DNS op die neutrofiele hidroliseer wat so die vloeibaarheid van die brongiale mukus verbeter
Wanneer ‘n baba te vroeg gebore word is die respiratoriese eenheid van lugweë nog nie bedek met die oppervlakaktiewe stof nie, dit vorm eers in laaste weke van swangerskap. Omrede die oppervlakaktiewe stof nie teenwoordig is nie belemmer dit gaswisseling en die longe val plat. Dit is belangrik of so vinnig as moontlik die baba te behandel. Suurstof wat kamertmperatuur en met lug gemeng is word toegedien om oksigenering te verseker. ‘n Kontinue positiewe druk word bewerkstellig sodat respirasie verbeter is en aveoli oop bly. Intensiewe monitering van respiratoriese en sirkulatoriese status is noodsaaklik. Eksogene surfaktante vul die longsurfaktant aan dit verlaag motaliteit en langtermyn-suurstof behoefte. Kortisoon is effektief om endogene surfanktantproduksie aan te help.
Dit word toegedien om hipoksie om te keer of the verhoed. Suurstoftoksisiteit kan ontstaan as suurstof in oormaat en/of vir ‘n langtydperk geïnhaleer word. Hierdie kan lei tot verminderde gaswisseling, hipoksie en in uiterste gevalle dood. By neonate kan dit ook retinale skade en blindheid veroorsaak.
Dit ontstaan wanneer die asemhaling sentrum in die medulla nog nie voledig ontwikkel is by ‘n premature baba nie, so voordurende asemhaling stimulering vind nie plaas nie. Metielxantiene stimuleer die sentrale senuweestelsel en die wat gebruik word is kaffeïen en teofillien.
Die oorsake is alergieë, verkoue, chemise of geneesmiddel skade, koue lug en fisiese skade.
α1-agoniste (dekongestante):efedrien, fenielefrien, oksimetasolien ens.
Anti-histamiene: 1ste generasie- prometasien, 2de generasie- loratadien ens.
Kortikosteroïede: Topikaal- beklometasoon, flunisolied, Sistemies- prednisoon ens.
Anti-allergiese middels (massel-stabiliseerders): natriumchromoglikaat, ketotifen ens.
Mukolitika: asitielsisteïen en mensa.
Antibiotika: mupirosien en neomisien.
Divers: Soutoplossing, stoom, vlugtige olies.
Daar is medikasies wat direkwerkende en indirekwerkende hul effekte ontlok. Hierdie middels gee aanleiding to dekongestie van neus slymvliese omrede hulle vasokonstriksie ontlok. Hierdie medikasie word algemeen topikaal toegedien as ‘n neussproei, druppels of jellies veral om die sistemiese effekte te vermy.
Dit is ‘n toestand wat ontstaan as jy vir ‘n lang tydperk dekongestante gebruik. Die permanente vasokonstriksie met gebrek van lokale bloedvoorsiening lei tot skade aan die neus slymvliese met permanente inflammasie en swelling daar is ook afregulering van α reseptore op die bloedvate so die respons op die agoniste is minder. Hierdie toestand kan behandel word met kortikosteroïede.
Eerste generasie is multipotente kompenterende antagoniste wat ook muskariene reseptore blokkeer. Hierdie blokade van muskariene reseptore lei tot ‘n afname in sekresies van hoë en lae lugweë. Hierdie middels word dikwels in verkouepreparate gebruik om rinoree te stop. Die tweede generasie is bruikbaar by lang- of korttermyn behandeling van allergiese rhinitis en blokkeer nie muskariene reseptore nie wat voordelig is want dit sal nie sedasie veroorsaak word soos by eerste generasie nie, maar dit beteken dat dit nie by verkouerinitis gebruik kan word omrede histamien nie ‘n rol speel by die toestand nie en dis al waarop tweede generasie inwerk.
Kortikosteroïde is bruikbaar by allergiese rhinitis en word topikaal as ‘n neussproei toegedien. Anti-allergiese middels is effektief by profilaktiese behandeling van allergiese rhinitis en word as ‘n neussproei toegedien. Mensa ‘n mukolitika is veral ideaal wanneer die nasale sekrete taai is en word topikaal as ‘n neusproei toegedien. Normale soutoplossing (neussproei) is veral verkies by kinders want dit is baie veilig en effektief, dit bevogtig die geïnflammeerde neus slymvliese.
Chroniese obstruktiewe lugwegtoestande (KOLS) is ‘n kombinasie van brongiale asma, chroniese brongitis en emfiseem. Hierdie toestande gee KOLS sy kenmerke van beperkte pulmonêre lugvloei wat gepaard gaan met ‘n afname in maksimum ekspiratoriese vloei en episodes van lugvloei obstruksie (veroorsaak deur ‘n abnormal neutrophillic inflammasie en reaksie op virale infeksies) en beperkte gaswisseling, dit demonstreer ook progressiewe verandering in die brongiale wand dikte en long weefsel wat beskadig word.
Chroniese brongitis is ‘n nonspesifieke obstruktiewe lugwegsiekte wat veroorsaak word deur langtermyn blootstelling aan irritante. Simptome en tekens van hierdie siekte is die volgende: toename in mukus-sekresie, afname in mukosilêre opruiming, gereeld bakteriële lugweginfeksies, strukturele verander in in brongiale wand en ‘n chroniese hoes.
Emfiseem is ‘n onomkeerbare beskadiging van die respiratoriese brongioli en aveoli, hierdie veroorsaak dat lug vasgevang word in die respiratoriese ruimte en dus moeilik uitgeasem kan word, dit maak ventilasie moeilik vir die longe. Daar is ook ‘n afname in kappilêre bloedvat voorsiening wat gasuitruiling verminder.
Ipratropium (anticholinergiese middel) is die eerste linie van behandeling. Indien dit alleen nie effektief is om verligitng te verskaf nie kan dit saam b2-agoniste of teofillien of albei die middels gegee word. Wanneer die kombinasie van al drie hierdie middels nie effektief is nie kan daar kortikosteroïede (ihalasie/oral) verskaf word maar sleg in enkele gevalle help dit. Suurstofterapie kan ook bygevoeg word om te help. Met ‘n geval van akute siekte by KOLS-lyer moet die persoon hospital toe en word behandel met fisioterapie, maksimale brongodilators en sistemiese kotikosteroïed terapie asook suurstofterapie en indien nodig anibiotika.
By spesiale gevalle waar ‘n KOLS-lyer presenter met dispnee en sputumproduksie toename asook purulente sputum moet antibiotika gegee word. As KOLS-lyer in ‘n geval presenteer met akute respiratoriese versaking sonder pneumonie en sepsis moet kontikosteroïed gegee word vi behandeling.
Dit is meer effektief omrede by die chroniese brongitis aspek van KOLS speel die vagusrefleks ‘n groot rol in stimulasie van irritantreseptore in lugweë wat tot gevolg het van ‘n ooraktiewe parasimpatiese senuweestelsel. Ipratropium is ‘n muskariene 3 antagonis in die lugweë want verhoed dat die vagusrefleks ontstaan en al die parasimpatiese effekte ontlok en dus brongokonstriksie en mukusproduksie verhoed.
Teofillien verbeter diafragma kontraktiliteit en verminder diafragma uitputting. Dit het ook verbetering in kardiale kontraktiliteit, mukosiliêre opruiming, ventilatoriese respons op hipoksemie en verlaag pulmonale weerstand. Hierdie alles het ‘n verbetering effek en an positief bydrae to die behandeling van KOLS.
Dit help om hipoksie te verhoed.
Daar was bevind dat fluvoksamien op sigma-1 reseptore, hieride reseptore kom voor op imuun selle. (Covid-19 Treatment Guidelines). Die binding van hierdie geneesmiddel op die reseptore veroorsaak ‘n afname in die produksie van sitokiene. (Covid-19 Treatment Guidelines). Piper (2021) vertel dat die teorie oor wat gebeur met pasiënte wat Covid het is dat die virus die selle in die longe beskadig en daardie selle stel dan sitokiene vry wat dan inflammasie in die longe veroorsaak en dus newe effekte het soos byvoorbeeld sukkel om asem te haal. Sitokiene is pro-inflammatories en stimuleer dus die imuunsisteem (FKLG slide 8, LE 2.5) wat dus aanleiding gee tot die inflammasie. Verskeie kliniese studies by Universiteite Virginia asook McMaster Universiteit was gedoen en daar was bewyse dat fluvoksamien help by die behandeling van Covid-19 waar pasiënt uitkoms baie beter was as byvoorbeeld mense wat dit nie geneem het nie. (Piper, 2021).
Volgens my opinie is daar ‘n moontlikheid om fluvoksamien te gebruik by behandeling omrede dit baie sal help by die inflammatoriese aspek van Covid-19 want dit verminder die produksie van sitokiene en dus ‘n afname in die inflammatoriese respons. Maar daar is nog baie kliniese proewe wat gedoen kan word om die veiligheid en effektiwiteit te toets vir die gebruik van fluvoksamien vir Covid-19.
COVID-19 Treatment Guidelines Panel. National Institutes of Health. https://www.covid19treatmentguidelines.nih.gov/therapies/immunomodulators/fluvoxamine/
Piper, K. 2021. How a cheap antidepressant emerged as a promising Covid-19 treatment. https://www.vox.com/future-perfect/22619137/fluvoxamine-covid-ivermectin-together-study-mcmaster
Endotelium-afhanklike vasodilators soos bv. Asetielcholien en bradikinien verhoog die intrasellulêre kalsium vlakke in die endoteel wat lei to die sintese van NO ‘n endothelial-derived relaxing factor (EDRF) in die endoteel. Van daar beweeg NO na die vaskulêre gladdespier om sy vaso-verslappende effek te veroorsaak.
Konstitueel ensieme is ensieme wat op ‘n konstante basis gesintetiseer word ongeag van die fisiologiese aanvraag, dus het dit ‘n groter fisiologiese en patologiese implikasie omrede dit permanent voorkom in ‘n area.
Geïnduseerde ensieme is ensieme wat voorkom nadat ‘n substans bygevoeg is, dus is die ensiem nie teenwoordig voor die substans nie, wat beteken dat daar eers iets deur die liggam afgeskei moet word voor daardie ensiem in werking tree dus is implikasies kleiner.
Sepsis is ‘n sistemiese inflamatoriese respons veroorsaak deur ‘n infeksie. Komponente wat op bakterieë voorkom soos endotoksiene, sitokiene en tumor necrosis factor-α induseer die vorming van iNOS in makrofage, gladdespier selle, neutrofiele ens. Hierdie NO vorming in ‘n wye area lei tot erge hipotensie, skok en in sommige gevalle dood.
Stikstofoksied.
Dit verhoed byvoorbeeld dat teveel NO teenwoordig is.
Respons tot besering of infeksie lei tot die aktivering van leukosiete en vrystelling van inflammatoriese mediators. Hierdie veroorsaak ‘n toename in iNOS vlakke en aktiwiteit in leukosiete. Die NO asook peroxynitrate wat geproduseer word is ‘n belangrike mikrobiese middel. NO speel ook ‘n belangrike rol by die funksie van die imuun sel TH1 wat op reaksie van ‘n onbekende substans NO sintetiseer. Hierdie is ‘n goeie beskermende respons veral as iNOS geinhibeer is. NO stimuleer ook die sintese van prostaglandiene (aktiveer COX2). NO se vasodilaterende effek en die effekte deur COX2 speel ‘n rol by inflammasie waar dit die rooi kleur van vel veroorsaak, vaskulêre deurlaatbaarheid verhoog en edeem by akute inflammasie. ‘n Nadeel van NO by acute en chroniese inflammasie is dat oormatige NO produksie weefsel besering kan veroorsaak.
Stroke, amyotrophic lateral sclerosis en Parkinson’s disease wat ‘n oorsaak is van ooraktivering van NMDA reseptore wat lei tot oormatige sintese van NO en dus excitotoxic neuronal death.
Hipertensie en hartversaking, omrede daar ‘n oor aktiwitweit van renien-angiotensien-aldosteroon sisteem (RAAS) is. Hierdie lei tot meer angiotensien II in die liggam en dus gaan die die produksie van angiotensinogeen verhoog. Die implikasie hiervan is meer angiotensinogeen teenwoordig vir die vorming van angiotensien II wat die siekte toetstand vererger omrede dit byvoorbeeld vasokonstriksie effekte veroorsaak.
Die angiotensien antagoniste werk direk op die reseptore en gaan dadelik die terapeutiese effek ontlok sonder om ‘n effek uit te oefen op ‘n ander sisteem en dus is daar minder newe effekte teenwoordig, waar by die AOE remmers gaan dit ‘n invloed hê op die bradikinien sisteem. AOE skakel bradikinien om na sy onaktiewe peptied, wanneer die ensiem geinhibeer word betekeken dit daar gaan verhoogde vlakke van bradikinien wees. Hierdie hoë vlakke gee aaneiding to newe effekte naamlik ‘n droë hoes en brongokonstriksie gee wat ‘n slegte effek op byvoorbeeld asma leiers kan wees.
AOE werk in op twee sisteme naamlik waar angiotensien II gevorm word en bradikinien omgeskakel word na onaktiewe vorm. Wanneer AOE gerem word gee dit aanleiding to die inhibering van angiotensien II vorming want beteken angiotensien II is nie teenwoordig om vasokonstriktiewe en toename in bloed volume effekte te ontlok nie dus gaan bloeddruk afneem. Bradikinien het hipotensiewe aktiwiteit omrede dit ‘n vasodilator is en as die AOE nie teenwoordig is om bradikinien om te skakel na onaktiewe peptied nie beteken dit daar is ‘n verhoogde konsentrasie bradikinien teenwwordig en dus groter effek op die afname van bloeddruk.
Lorsartan is ‘n kompenterende antagonis en werk in op die AT1 reseptore. Hulle het ‘n indirekte effek op AT2 reseptore. Hierdie is omrede die lank gebruik van hieride antagoniste kan lei to ‘n toename in renien vrystelling en dus is daar ‘n toename in angiotensien II wat op hierdie AT2 reseptore kan gaan bind en ‘n vasodilatoriese effek ontlok wat voordelig kan wees vir behandeling.
Die fisiologiese effek is arteriole dilatasie en veneuse kontraksie, ander outakoïede naamlik prostaglandiene speel ook ‘n rol in die bloedvate want dit word vrygestel op reaksie van kiniene.
Bradikinien reseptore. (B1&B2)
Atriale natriuretiese peptide (ANP) en Brein natriuretiese peptide (BNP) is albei effektief in die twee toestande omrede hulle vasodilatories is en bloed volume laat afneem deur natriurese en diurese te induseer. Hierdie kan aanleiding gee tot ‘n afname in bloeddruk asook voor- en nabelading op die hart.
Niprilisien is die ensiem wat ANP en BNP afbreek. ‘n Niprilisien inhibeerder soos Sucubitril is effektief vir die behandeling van hartversaking omrede dit die afbreek van ANP en BNP verhoed wat beteken hulle konsentrasie verhoog. Hierdie lei dus tot ‘n beter effek van natriurese en diurese wat die bloedvolume laat afneem en dis spanning op hart verlig. Hierdie middel kan saam valsartan gekombineer word, valsartan is ‘n angiotensien II antagonis en sal dus goed die effekte van RAAS teenwerk. Die gekombineerde middel se naam is Entresto.
Vasodilatore: Bosentan. (endotelien antagonis)
Vasokonstriktore : Endotelien 1, 2 en 3.
Migraine is associated with an aura that differs in duration which can involve visual scotomas, nausea, vomiting and is followed then with a severe throbbing one sided headache that can last for an few hours or 1-2 days. Migraine occurs because of the trigeminal nerve distribution to the intracranial arteries that release calcitonin gene-related peptide (CGRP), a potent vasodilator. a Common feature of migraine is the leakage of plasma and plasma proteins into the perivascular space probably because of the CGRP action on the vessels. The edema in perivascular space that occurs leads to mechanical stretching that cause an activation of pain nerve endings. Onset of an headache is usually characterized by the increase in amplitude of the temporal artery pulsations and the relief of pain is sometimes accompanied with the reduction of the pulsations.
There are a wide variety of drug groups used to treat a migraine. Examples are: